In 2022 verhuisde mijn werk (een regionaal TV station) naar een nieuw gebouw. Reserve-onderdelen, maar ook apparatuur die aanvankelijk op de nominatie stond gerepareerd te worden maar waar men niet aan toe kwam, ging de vuilnisbak in.
De elektronicabak bevatte van alles: apparatuur met 16×2 karakter LCD schermpjes erin (en dan vooral: een grotere versie dan die je normaliter als Arduino add-on kunt kopen), maar ook een apparaat met een pittig lange 40×2 versie erin, gebaseerd op dezelfde HD44780 driver.
Maar er lagen ook 2 LEDGO LG-600CSC II bi-color LED-panelen in. En een videolamp, zelfs al is deze aan de goedkope kant is nooit weg.
Beide waren echter defect. Dus gingen ze allebei mee, om van twee, 1 werkende te maken, samen met de adapter om het paneel met netspanning te voeden in plaats van een accu.
Paneel 1 had de volgende defecten:
- Het paneel met de LED’s zelf lag waarschijnlijk ergens in sluiting en brandde nooit
- Op de plek waar de beugel vastgemaakt wordt, was de behuizing kapot
- Een van de potmeters achterop het paneel was versleten: de as had veel speling.
Paneel 2 had de volgende defecten:
- Op de plek waar de beugel vastgemaakt wordt, was de behuizing kapot
- De gehele controller was defect en gaf geen weergave op het LED-display
- Van dit paneel was de bevestiging van de print met LED’s op 2 plekken kapot
Uit paneel 1 haalde ik daarom het LED-paneel, en verving dat door de LED’s in paneel 2. De controller in paneel 1 werkte nog wel, maar vereiste het vervangen van de potmeter, die ik uit paneel 2 haalde. Ik kwam er op dit moment ook achter dat de V-mount plaat (waar de accu op gaat) van paneel 2 defect was: de pin die de accu op z’n plek houdt was ernstig beschadigd waardoor deze pin niet uit de weg schoof bij het plaatsen van een accu. Evenmin schoof hij in positie bij een geplaatste accu. Ook deze plaat werd uitgewisseld.
Dit was een mooi moment om de lamp te testen: er zou immers nog meer stuk kunnen zijn dat ik op voorhand niet kon controleren. Met de adapter aan de nieuwe controller schakelde ik het paneel in. Met een potmeter voor helderheid en een potmeter voor de kleurtemperatuur stel je de gewenste sterkte en kleur in. Op de foto zie je links de daglicht kleurtemperatuur en rechts de kunstlicht-kleurtemperatuur.
Maar om het paneel te kunnen bevestigen moest ik wel wat doen aan de bevestigingsgaten. Dit is absoluut de zwakke plek van deze panelen: op die plek zit een M6 moer ingegoten in de behuizing, die verbrijzeld als het paneel op die plek een fikse tik krijgt. En dat gebeurd nogal eens als de panelen buiten gebruikt worden voor bijvoorbeeld een sportinterview en de wind zo’n ding omver blaast.
Kijkend naar het afgebroken gedeelte hier rechts, besloot ik eerst uit te proberen of het materiaal te verlijmen viel met PlastiWeld. Het blijft een Chinees product, dus voor hetzelfde geld is er een plastic-soort gebruikt die niet te lijmen valt met PlastiWeld.
Uit een ander knutselprojectje lijmde ik een stukje styreen aan het afgebroken gedeelte. De moer waar de beugel in vastgeschroefd wordt kun je hier nog zien zitten. Na 24 uur controleerde ik of het stukje plastic nog vast zat, en dat zat het. Muurvast zelfs: ik kon het paneel er zelfs aan optillen.
Mijn eerste idee was om de vorm over te trekken in Blender en te printen om een verstevigend stukje te verlijmen met de bestaande behuizing. Die heb ik met een figuurzaagje met het zaagje 90 graden gedraaid vlak afgezaagd, de foto links is daarvan het resultaat.
Bijna klaar met tekenen meette ik de diepte op en stootte tegen een wandje dat verkruimelde alsof het niks was. Ik oefende lichte druk uit op het midden, dat verder verbrokkelde. Daar ging mijn plan. De delen die nog wél goed vast zaten knipte ik los met een zijkniptangetje, en schuurde het binnendeel op.
Maar nu was het nadenken over hoe ik dit nieuwe probleem ging oplossen. Aan de paneelzijde zit een rand waardoor er niet zomaar een deels kegelvormig stuk plastic geprint kon worden om erin te stoppen en vast te lijmen aan de behuizing. Dus koos ik voor een oplossing die uit 2 delen bestond: 1 deel dat achter de rand geduwd kon worden en het tweede gedeelte dat er vervolgens onder ingeduwd kan worden.
Het gat is licht kegelvormig: de binnenkant loopt iets wijder uit aan de binnenkant dan het doet aan de buitenkant. Ik wilde bovendien de moer niet opnieuw gebruiken wegens de beperkte kracht die je erop kunt uitoefenen, dus moest er genoeg vlees zijn voor een insmeltbare M6 draadeinde ontvanger te gaan.
Helemaal op de juiste diepte was dit niet: de toleranties van de behuizing bleken ten opzichte van links en rechts niet gelijk. Ik heb er daarom een dun stukje styreen tussen gelijmd aan 1 kant en er een lijmklem opgezet na het aanbrengen van de PlastiWeld.
Hier overheen lijmde ik nog een stuk dat het niet geheel egale gedeelte moest opvangen en zette ook hier een lijmklem op zodat het plastic zeer goed samensmolt en liet dat 24 uur uitharden.
Daarna was het tijd om de M6 draadhouders in te smelten. Met een blokhaakje controleerde ik of de ingesmolten draadhouder zo recht mogelijk in het plastic was aangebracht. En toen was het grote moment daar: kijken of een knop er in paste zoals verwacht.
Nu was het nog belangrijk om de lamp op een lichtstatief te kunnen plaatsen. Bij de Gamma zag ik een 4mm, 25mm dikke “staf” die ik ervoor had willen gebruiken. Ik realiseerde me alleen niet op tijd dat wat er op internet verkrijgbaar is niet per se verkrijgbaar is in de bouwmarkt. Zo gebeurde het dat ik per ongeluk een stalen versie met ongeveer dezelfde afmeting kocht. Dat ombuigen zou een pittige klus worden, dat wist ik wel.
In de workmate plaatste ik een stuk buis met een diameter van 20mm als een soort gids om het profiel omheen te buigen. Niet dat ik verwachtte zo’n strakke hoek te kunnen maken, maar ik wilde de planken van de workmate beschermen. Ik moest er werkelijk met al mijn gewicht aan hangen om er ook maar iets van beweging in te krijgen. Als die beweging er eenmaal was moest ik ook echt wel doorgaan, anders leek het nog lastiger te gaan.
Dat zwarte spul, zo hoorde ik van iemand die meer verstand heeft van metaalbewerking dan ik, was een indicatie dat ik zéér dicht bij het scheuren van het metaal gekomen ben. Desondanks paste de beugel wel (ik was bang dat de breedte die ik had afgemeten niet zou kloppen en de beugel of te breed of te smal was).
Ik boorde met een setje kobaltboren van mijn broer (het stalen profiel was niet dóór te komen zo taai met mijn eigen boortjes) een gat in het profiel. Een UNC 1/4 statiefschroefdraad-tap gebruikt ik voor het tappen van schroefdraad voor een ontvanger van de pin voor een lichtstatief in het profiel. (Helaas vergat ik tussentijds een foto te maken). De beugel zit een klein beetje scheef, maar daar zie je natuurlijk niks van in het gebruik van de lamp.
Nu nog een lichtstatief (en laat ik er daar nou een van uit de vuilnisbak gevist hebben!).