In 2020 vatte ik het idee op om voor bussimulator OMSI het dashboard van een type bus dat hier vroeger in Waterland veel rondgereden heeft na te bouwen.
Historisch accuraat blijf ik niet: veel onderdelen zijn tweedehands onvindbaar, of zeer prijzig wanneer nieuw.
Een hoop werk ging dan ook zitten in het zelf maken van oplossingen die er nog steeds realistisch uitzien.
Dat begon met de zijconsole, waarbij de deurknoppen de eerste waren die ik aanschafte.
Mocht het lijken alsof ze overdreven groot zijn: dat klopt, ik vergiste me in de maat. (Grote knoppen zijn natuurlijk wel cooler!)
Het gloeilampje in deze knoppen wilde ik vervangen door een 5050 SMD LED. Met de 3D-printer printte ik een houdertje waar deze LED (afkomstig van 12V RGB LED-strip) opgeplakt kon worden en ingeklemd kan worden tussen de contacten waar het lampje vroeger zat.
De microcontroller om de joystickfunctie mee te verwezenlijken is de Arduino Mega, iets waarvoor je de firmware van de 16u2 chip moet aanpassen om deze zich te laten gedragen als joystick. Tenzij je de normale firmware terugflashed, kun je de Arduino in die modus niet meer programmeren.
Waarom ik met dit gedeelte als eerste begon? Omdat het ’t kleinste onderdeel was. Het heeft geleid tot veel fouten: waarom ik bijvoorbeeld de microcontroller in de zijconsole besloot te stoppen terwijl het overgrote deel van het verkeer in het hoofdgedeelte van het dashboard zit, ik heb geen idee.
Die beslissing wreekte zich snel, ook omdat ik 2 pins stekkertjes gebruikte om knoppen te verbinden en deze zéér dicht op elkaar soldeerde, op wat uiteindelijk de hoofdprint had moeten worden. Als je er 1 lostrok, kon je er bijna niet meer bij om ‘m weer in te pluggen. De verbinding met die print verliep via een DB25 connector.
In dit stadium gebruikte ik de Arduino Mega ook voor stuur-bewegingen en pedalen. Dat zijn de gele draden onderin en is waar in de foto van de onderzijde van de zijconsole de potmeter voor bedoeld was. Dit betrof een 10-slags potmeter, zodat een grote hoeveelheid omwentelingen van het stuur zelf mogelijk zouden zijn. De dikke roze, bruine, zwarte, groene, paarse, witte en zwarte draden rechts zijn van de deurknoppen die ik uiteindelijk verhuiste naar andere pinnen.
Nog voordat dit gedeelte veel verder kon vorderen, begon ik februari 2022 opnieuw. Hoewel aan de zijconsole weinig veranderde anders dan dat ik de microcontroller er weghaalde, ontstond er zo ruimte voor een verbetering van de elektronica.
Ook hier stapte ik over op het motto van een-connector-voor-elke-knop: ook de deurknoppen kregen deze aanpassing. Een verdeelbord in de zijconsole werd min of meer de nieuwe print zoals die ik eerst bedacht had met de kleine stekkertjes. Ik heb de onderzijde horizontaal gespiegeld zodat deze overeenkomt met de bovenzijde zichtbaar op de linkerfoto. De rode stippen geven aan waar ik onderbrekingen moet boren in de koperbaan.
Vanaf de IDC-26 box connector vertrekt een bandkabel naar de DB25 connector, waar ik de afscherming als massa van gebruik en ik zo 1 pin win. Zo kan ik de print volledig uitnemen als dat nodig is.
Begin 2022 kocht ik enkele vrachtwagenonderdelen, dit keer van een Nederlandse onderdelenhandelaar (Basparts.com), waar ook een spiegelafstel en raam-module bij zat (om ramen te openen en sluiten). Deze wilde ik ook aan kunnen sluiten, maar daarvoor moest ik eerst een gat uitzagen. Deze module was echter bedoeld om ingepast te worden in een gat van een dunne plaat. De 4mm dikke bovenplaat was hiervoor te dik. Daarom zaagde ik een gat uit een stuk aluminium dat ik eerder op maat zaagde.
Het is wat te dun eigenlijk, het vervormd ietsje té gemakkelijk. Ik wil hier dus nog een keer wat aan doen.
Nu wilde ik een legenda in de deurknoppen hebben, een secuur klusje: de lens barst gemakkelijk als je de diffusor eruit wrikt.
Na wat prutsen in Photoshop printe ik ze op transparanten en bracht deze achter de lens aan. Knip je ze te klein kunnen ze ronddraaien. Een transparante sticker zou uitkomst bieden.
Omdat ik de schakelaar voor de waarschuwingslichten (die bij sommige van deze bussen vlak voor de richtingaanwijzerhendel zat en bestond uit een piepklein pookje) niet zelf wist te maken gebruikte ik de rode EAO schakelaar die ik van m’n werk meekreeg en monteerde deze links-voor in de zijconsole. Mijn laserprinter kan helaas niet wit printen, dus probeerde ik eerst 2 driehoeken te printen in PETG. Deze probeerde ik vervolgens op de lens te lijmen. Een dag later raakte ik deze aan en sprongen de driehoekjes er onmiddellijk vanaf. Uiteindelijk ging ik ook hier maar voor transparanten.
Juni 2023: Het handremventiel
Om de handrem in of uit te schakelen, zocht ik naar een handremventiel. Ik vond eerder al uit dat de versies van WABCO zoals gebruikt in voertuigen van vrachtwagenfabrikant MAN gemakkelijk elektronisch te maken zijn. Als je de hendel beweegt, schuift namelijk het ventiel zelf ongeveer 3mm heen en weer.
Een ontluchtingsopening (ik gok voor het kunnen laten ontsnappen van vocht in het circuit) aan de onderzijde van dit ventiel is precies groot genoeg om een deuvel in te stoppen. Schroef vervolgens een plaatje onderaan het ventiel met daarin een klein drukschakelaartje dat ingedrukt wordt als je de hendel in de aangetrokken stand zet.
Bij Smeets en Zonen N.V. vond ik zo’n handremventiel. In tegenstelling tot vrijwel alle pakketten die ik wel eens besteld heb, kwam dit pakket extreem gehavend aan. 2 van de grote luchtbellen waren stukgereten. Dit pakket had ergens goed klem gezeten, dat was duidelijk, en ik vreesde dan ook dat ik de inhoud net zo gehavend aan zou treffen, maar dat was gelukkig niet aan de orde.